Terugblik, 2 jaar Fort de Gagel
Een jaar geleden blikte ik terug op het eerste jaar bij Fort de Gagel. Twee jaar later is het een goed moment om opnieuw stil te staan bij het afgelopen jaar, net voordat de drukte weer losbarst.
Elke dag dat je niet werkt aan je bedrijf, zet je een flinke stap achteruit. Dat was mijn conclusie van de afgelopen 12 maanden. Er is geen tijd om achterover te leunen. In maart en juli dacht ik: we zijn klaar voor de komende maanden. Niet dus; er ontstond groei binnen het bedrijf (in een mate die we niet hadden verwacht) en er werd iemand ziek. De gaten vul je samen (Pascale en ik); zij pakt de bar en ik de facilitaire dienst: flesjes sorteren, zalen inrichten en onkruid branden. Het gevaar is dat de waan van de dag de strategie op de lange termijn in de weg zit. Voor je het weet, word je compleet meegezogen in het dagelijkse proces op de werkvloer.
Gelukkig hebben we deze zomer ons team, inmiddels 65 medewerkers, flink kunnen uitbreiden. Dit keer denk ik echt dat we er goed voor staan. We zijn twee weken op vakantie geweest en konden de zaak met een gerust hart achterlaten, waardoor we ruimte in ons hoofd hadden om nieuwe plannen te maken. Het was heerlijk om met een stift een whiteboard vol te schrijven en verder te bouwen aan het merk en de locatie.
We hebben besloten een forecast te maken en daar de personeelsbehoefte op af te stemmen. Als de voorspelling klopt, geeft dat rust, maar mocht de omzet toch lager zijn, dan veroorzaakt dat snel onrust. Dan sta je klaar met te veel medewerkers. Balans houden blijft lastig, vooral in ons restaurant. Een evenement is een eenvoudig product; de gasten komen tussen 9:00 en 17:30 met 80 personen en eten allemaal op hetzelfde moment. Daar kun je wel een rooster voor opstellen, maar een restaurant runnen is een andere uitdaging. Kwaliteit versus kosten. We hebben ervoor gekozen om ruim voldoende medewerkers in te zetten, en dat kost geld. Als je even niet oplet, kost het te veel geld (al zijn de gasten wel zeer tevreden en voelen ze zich welkom). Balans dus.
Komende tijd toch flink met data aan de slag? Maar voordat er straks prachtige KPI’s uitrollen, moet ik mezelf afvragen: wat ga ik met de uitkomsten doen? Ga ik alles omgooien? Snijden in kosten? Kant-en-klare soep inkopen? Maandag dicht, omdat dat toch een matige dag is? Op al deze vragen kan ik nu al het antwoord geven: nee. Ik zie te veel horecaketens die alleen door data en geld worden gedreven. Dat werkt een tijdje, maar de ziel gaat uit de zaak. Dat proces gaat heel geleidelijk. Je ziet het niet, maar je voelt het wel.
De marketingtermen blijven door mijn hoofd schieten. Welke doelgroepen willen we bedienen en waar hebben zij behoefte aan? De persona’s: Karin, de bakfietsmoeder, of de Tesla-rijder, die struikelend over zijn oplaadsnoer net op tijd binnenrent voor zijn meeting. De doelgroepen zijn belangrijk: bedienen we hen zo goed dat ze terugkomen en tegen vrienden zeggen dat Fort de Gagel zo’n fijne plek is? Of besparen we toch op arbeid en behalen we 2% meer winst?
Wat ik merkte, is dat ons bedrijf steeds meer een marketingbedrijf wordt dat gespecialiseerd is in horeca en evenementen. Er gaat veel tijd zitten in het bedenken hoe je welke doelgroep bereikt. De marketingmix tussen print, socials en platforms weten we steeds beter in te zetten. Old school adverteren in het lokale krantje voor de oudere doelgroep werkt nog steeds. Zetten we de hipste influencer in, dan zit het terras vol met hetzelfde soort hippe meiden en dito vriendjes.
Onlangs waren we in de 9 Straatjes in Amsterdam. Daar staan verkeersregelaars om alle TikTok-meisjes te begeleiden bij de hippe friettentjes, rijen dik. Wat een kracht heeft het internet. Maar ook hier geldt: let je een dag niet op, dan ben je af (en goed luisteren naar je eigen stagiaire is een must). Als ik één ding heb geleerd, is het wel dat je niet door de bril van nieuwe generaties kunt kijken.
Wat mij ook opviel, was hoe arbeidsintensief het is om nieuwe medewerkers in te werken. Hoe komt een medewerker in zo’n korte tijd aan zoveel kennis? Het is bijna niet te doen. Kennis zit in hoofden, appjes, documenten, etc. Niet te doen. We gaan in september starten met een nieuw platform waar onboarding, training, open- en sluitlijstjes, kennisbank en interne communicatie samenkomen. Eigenlijk de laatste stap in digitalisering. Ik merk dat iedereen onder de 30 jaar het heerlijk vindt om geen pen meer vast te houden. Volgend jaar eens kijken hoe dat bevalt.
